prowadził z nimi rozmowy na podstawie Pism, wyjaśniając i wskazując cytatami,
że było konieczne, aby Chrystus cierpiał wśród umarłych Dzieje Apostolskie 17:2,3
Czy Bóg z góry wszystko wie i postanawia?
Izaj. 11:1-3: „Wyrośnie gałązka z pnia Jessego, a latorośl z jego korzeni będzie wydawać owoc [Jezus urodził się jako potomek Jessego]. I spocznie na nim duch Jehowy, (...) i będzie znajdował radość w bojaźni przed Jehową”. (Jehowa mógł śmiało to zapowiedzieć o swoim Synu, ponieważ od początku stworzenia obserwował w niebiosach jego postawę i postępowanie). (Zobacz, co na temat przedludzkiego bytu Jezusa napisano na stronach 130, 131 w artykule „Jezus Chrystus”).
Powt. Pr. 31:20, 21: „Zaprowadzę ich [naród izraelski] do ziemi, co do której przysiągłem ich praojcom, która opływa w mleko i miód, i będą jeść, i nasycą się, i utyją, i zwrócą się do innych bogów, i będą im służyć, a mną wzgardzą i złamią moje przymierze. A gdy spadną na nich liczne nieszczęścia i udręki, pieśń ta [wyliczająca postępki, których się dopuszczali, gdyż nie cenili łaski Bożej] odezwie się przed ich obliczem niczym świadek, (...) znam bowiem dobrze ich skłonność, którą dzisiaj rozwijają, zanim ich wprowadzę do ziemi, co do której złożyłem przysięgę”. (Warto zaznaczyć, że zdolność Boga do określenia skutków ich postępowania nie oznaczała, że to On był za nie odpowiedzialny albo że chciał, by ich to spotkało. Jednakże obserwując ich poczynania, mógł przewidzieć, do czego one doprowadzą. Tak samo meteorolog może na podstawie obserwacji z dużym prawdopodobieństwem przewidywać pogodę, choć nie od niego ona zależy ani nie musi mu odpowiadać).
Czy okoliczność, że Bóg może coś przewidzieć i z góry postanowić, oznacza, iż wpływa On na wszelkie poczynania wszystkich swych stworzeń?
Obj. 22:17: „Każdy, kto słyszy, niech powie: ‚Przyjdź!’ I każdy, kto jest spragniony, niech przyjdzie; każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo”. (Wybór nie jest postanowiony z góry; pozostawiono go każdej osobie).
Rzym. 2:4, 5: „Czy gardzisz bogactwem jego życzliwości i wyrozumiałości, i wielkodusznej cierpliwości, nie wiedząc, że dobrotliwość Boża próbuje cię przywieść do skruchy? Lecz ty według swej zatwardziałości oraz nieskruszonego serca gromadzisz samemu sobie srogi gniew na dzień srogiego gniewu oraz objawienia prawego sądu Bożego”. (Nikt nie jest zmuszony do określonego postępowania. Ale każdy odpowiada za swe czyny).
Sof. 2:3: „Szukajcie Jehowy, wszyscy potulni ziemi (...) Szukajcie prawości, szukajcie potulności. Zapewne będziecie mogli zostać ukryci w dniu gniewu Jehowy”. (Czy prawy i miłościwy Bóg zachęcałby ludzi do właściwego postępowania, dając im nadzieję dostąpienia nagrody, gdyby wiedział, że to jest z góry skazane na niepowodzenie?)
Przykład: Ktoś, kto ma radio, może słuchać wiadomości ze świata. Niemniej sam fakt, że może słuchać jakiejś stacji, jeszcze nie oznacza, że jej słucha. Musi przecież najpierw włączyć radio, a później wybrać daną stację. Tak samo Jehowa może przewidzieć bieg wydarzeń, ale — jak na to wskazuje Biblia — korzysta z tej zdolności wybiórczo i rozważnie, uwzględniając wolną wolę, którą obdarzył swe ludzkie stworzenia (por. Rodz. 22:12; 18:20, 21).
Czy stwarzając Adama, Bóg wiedział, że on zgrzeszy?
Oto, co Bóg przykazał Adamowi i Ewie: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją, a także podporządkujcie sobie ryby morskie i latające stworzenia niebios, i wszelkie żywe stworzenie, które się porusza po ziemi”. „I Jehowa Bóg dał też człowiekowi taki nakaz: ‚Z każdego drzewa ogrodu możesz jeść do syta. Ale co do drzewa poznania dobra i zła — z niego nie wolno ci jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, z całą pewnością umrzesz’” (Rodz. 1:28; 2:16, 17). Czy zachęcałbyś swoje dzieci, by się zajęły czymś, co w przyszłości ma przynieść świetne rezultaty, gdybyś od początku wiedział, że jest to skazane na niepowodzenie? Czy ostrzegłbyś je przed jakimś nieszczęściem, świadomy, że i tak wszystko dokładnie zaplanowałeś, by cierpiały? Czy słusznie można więc przypisywać coś takiego Bogu?
Mat. 7:11: „Jeżeli więc wy, chociaż jesteście niegodziwi [„choć źli jesteście”, BT], umiecie dawać swym dzieciom dobre dary, o ileż bardziej wasz Ojciec, który jest w niebiosach, da dobre rzeczy proszącym go!”
Gdyby Bóg z góry przewidział i zaplanował grzech Adama oraz wszystkie jego następstwa, znaczyłoby to, że już przy stwarzaniu Adama umyślnie zapoczątkował wszelkie zło popełniane w dziejach ludzkości. Byłby wtedy sprawcą wszelkich wojen, zbrodni, niemoralności, uciemiężenia, kłamstwa, obłudy i chorób. Tymczasem w Biblii wyraźnie powiedziano: „Ty nie jesteś Bogiem mającym upodobanie w niegodziwości” (Ps. 5:4). „Miłującego przemoc dusza jego nienawidzi” (Ps. 11:5). „Bóg (...) nie może kłamać” (Tyt. 1:2). „[Wyznaczony przez Boga mesjański Król] z ucisku i gwałtu wykupi ich duszę, a ich krew będzie drogocenna w jego oczach” (Ps. 72:14). „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). „Miłuje on prawość i sprawiedliwość” (Ps. 33:5).
Czy Bóg z góry wyznaczył los Jakuba i Ezawa?
Rodz. 25:23: „Jehowa jej [Rebece] odrzekł: ‚Dwa narody są w twoim łonie i dwie grupy narodowościowe z twego wnętrza się rozdzielą; i jedna grupa narodowościowa będzie silniejsza od drugiej grupy narodowościowej, a starszy [Ezaw] będzie służył młodszemu [Jakubowi]’”. (Jehowa mógł odczytać kod genetyczny nienarodzonych bliźniąt i na tej podstawie przewidzieć, jakie cechy się rozwiną w obu chłopcach oraz co z tego wyniknie [Ps. 139:16]. Nic jednak nie wskazuje na to, że zadecydował o ich wiecznym przeznaczeniu albo że z góry przewidział każde wydarzenie w ich życiu).
Czy Judasz Iskariot był z góry przeznaczony na zdrajcę Jezusa?
Ps. 41:9: „Mąż, z którym żyłem w pokoju, któremu ufałem, który jadł mój chleb, podniósł przeciw mnie swą piętę”. (Warto zaznaczyć, że proroctwo nie mówi, który współtowarzysz Jezusa to uczyni. Jehowa wiedział, że Achitofel, doradca Dawida, dopuścił się zdrady z poduszczenia Diabła; polecił to opisać, by pokazać, jak działa Diabeł i jak postąpi w przyszłości. To nie Bóg, lecz „Diabeł (...) podał do serca Judasza Iskariota, syna Szymona, żeby go [Jezusa] zdradził” [Jana 13:2]. Zamiast tę myśl odrzucić, Judasz uległ wpływowi Szatana).
Jana 6:64: „Jezus bowiem od początku wiedział, (...) kto go zdradzi”. (Nie od początku stworzenia ani od narodzin Judasza, tylko „od początku” jego zdradzieckich poczynań. Porównaj Rodzaju 1:1, Łukasza 1:2 i 1 Jana 2:7, 13, gdzie za każdym razem słowa „początek” użyto w sensie relatywnym. Zwróć też uwagę na Jana 12:4-6).
Czy apostoł Paweł uważał, że chrześcijanie są „z góry przeznaczeni”?
Rzym. 8:28, 29: „Wiemy, że Bóg sprawia, iż wszystkie jego dzieła współpracują ze sobą dla dobra tych, którzy miłują Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z jego zamierzeniem; ponieważ tych, których najpierw uznał, tych też z góry wyznaczył [„przeznaczył”, Bw] do odwzorowania według obrazu jego Syna, aby on był pierworodnym pośród wielu braci” (również Efez. 1:5, 11). Jednakże do tych samych osób powiedziano w 2 Piotra 1:10: „Róbcie wszystko, co możecie, aby utwierdzić swe powołanie i wybranie, bo jeśli będziecie to czynić, na pewno nie upadniecie”. (Gdyby poszczególne osoby były z góry przeznaczone do zbawienia, dostępowałyby go bez względu na swoje czyny. Ponieważ jednak wymaga się od nich osobistych wysiłków, wspomniane wyznaczenie musi dotyczyć całej klasy ludzi. Zamierzeniem Bożym jest dostosowanie tej klasy do wzoru danego przez Jezusa Chrystusa. Wybrani przez Boga członkowie tej klasy muszą się jednak okazać wierni, jeżeli mają rzeczywiście dostąpić wyznaczonej nagrody).
Efez. 1:4, 5: „Nas wybrał w jedności z nim [Jezusem Chrystusem] przed założeniem świata, abyśmy w miłości byli wobec niego święci i bez skazy. Albowiem z góry nas wyznaczył do usynowienia poprzez Jezusa Chrystusa według upodobania swej woli”. (Jest rzeczą godną uwagi, że w Łukasza 11:50, 51 Jezus użył określenia „założenie świata” jako analogii do czasów Abla. Abel był pierwszym człowiekiem, który przez całe życie cieszył się uznaniem Boga. A zatem po buncie w Edenie, ale jeszcze zanim został poczęty Abel, Bóg powziął zamierzenie co do wydania „potomstwa”, które zapewniłoby wyzwolenie ludzkości [Rodz. 3:15]. Bóg postanowił, że razem z głównym przedstawicielem potomstwa, Jezusem Chrystusem, udział w nowym rządzie sprawującym władzę nad ziemią, czyli w mesjańskim Królestwie, będzie mieć grono jego wiernych naśladowców).
Powiązane tematy:
Komentarze do powyższego artykułu:
Dodaj jako pierwszy komentarz!
Dodaj swój komentarz!
Tylko zalogowane osoby mogą dodawać komentarze.
