Łuk. 23:43: „Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju”. (Pod rządami Chrystusa jako Króla cała ziemia zostanie przeobrażona w raj).

Jana 5:28, 29: „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego [Jezusa] głos i wyjdą”. (Greckie słowo przetłumaczone tu na „grobowce pamięci” nie jest formą liczby mnogiej słowa táfos [grób, pojedyncze miejsce pochówku] ani háides [powszechny grób ludzkości], lecz celownikiem liczby mnogiej wyrazu mnemeíon [pamięć, grobowiec pamięci]. Podkreśla ono zachowywanie w pamięci kogoś, kto umarł. Ludzie, o których pamięć została wymazana w Gehennie, ponieważ popełnili niewybaczalne grzechy, nie zmartwychwstaną, ci jednak, których Bóg zachowuje w pamięci, zostaną wskrzeszeni i otrzymają możliwość życia wiecznego [Mat. 10:28; Marka 3:29; Hebr. 10:26; Malach. 3:16]).

Według dość swobodnej oceny liczba ludzi, którzy dotąd żyli na ziemi, wynosi 20 000 000 000. Jak już wiemy, nie wszyscy zostaną wskrzeszeni. Ale gdyby nawet założyć, że zmartwychwstaną wszyscy, to i tak starczyłoby dla nich miejsca. Powierzchnia lądów na kuli ziemskiej wynosi obecnie 147,6 miliona kilometrów kwadratowych.

Greckie słowo anástasis, tłumaczone na „zmartwychwstanie”, znaczy dosłownie „ponowne powstanie” i dotyczy wskrzeszenia z martwych. W Piśmie Świętym wiele razy użyto pełniejszego wyrażenia „zmartwychwstanie (spośród) umarłych” (Mat. 22:31; Dzieje 4:2; 1 Kor. 15:12). Odpowiada mu hebrajskie wyrażenie techiját hammetím, które znaczy „ożywienie umarłych” (Mat. 22:23, przypis w NW).

Bóg nie jest temu winien. Zapewnił ludziom doskonały start, ale oni woleli zlekceważyć Boskie wymagania i sami chcieli decydować o tym, co jest dobre, a co złe (Powt. Pr. 32:4, 5; Kazn. 7:29; Rodz. 3:5, 6). W ten sposób dostali się pod wpływ złych, niegodziwych sił nadludzkich (Efez. 6:11, 12).

Niekiedy wydaje się nam, że najlepiej byłoby po prostu pozbyć się wszystkich niegodziwców. Chcielibyśmy, żeby nadszedł kres zła, choć biorąc pod uwagę czas jego istnienia, stykamy się z nim stosunkowo krótko. A co musi odczuwać Jehowa Bóg? Od tysięcy lat ludzie przypisują Mu winę — a nawet Go przeklinają — za trudne warunki, w jakich żyją. A przecież nie powstały one z Jego winy, lecz z winy Szatana i nikczemnych ludzi. Jehowa dysponuje mocą potrzebną do wytracenia złych. Z pewnością musi mieć uzasadnione powody, dla których tak długo się od tego powstrzymuje. Czyż mielibyśmy się dziwić, że Jehowa postępuje w tej sprawie inaczej, niż byśmy chcieli? Ma On znacznie więcej doświadczenia niż ludzie i orientuje się w każdej sytuacji o wiele lepiej niż którykolwiek człowiek (por. Izaj. 55:8, 9; Ezech. 33:17).

To, co jest niezgodne z zasadami moralności, niegodziwe.

Co Biblia mówi o zamierzeniu Bożym wobec ziemi?

Czy 2 Piotra 3:7, 10 popiera taki pogląd? „Teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi. (...) A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną [„spalone będą”, Bg, Wujek; „będzie odkryte”, Kowalski; „zostaną znalezione”, BT; „nie pozostanie nawet ślad najmniejszy”, Romaniuk; „zostaną odkryte”, NŚ]” (Bw). (Warto zaznaczyć, że w Kodeksie synajskim i Kodeksie watykańskim 1209, które pochodzą z IV wieku, jest powiedziane „zostaną odkryte”. W późniejszych manuskryptach, takich jak Kodeks aleksandryjski z V wieku i wydanie klementyńskie Wulgaty z XVI wieku, znajdujemy wyrażenie „zostaną spalone”).

Czy Objawienie 21:2, 3 potwierdza słuszność takiego poglądu? Czytamy tam: „Ujrzałem też miasto święte — Nową Jerozolimę, zstępującą z nieba od Boga i przygotowaną jako oblubienica przyozdobiona dla swego małżonka. Wtedy usłyszałem donośny głos od tronu, mówiący: ‚Oto namiot Boga jest z ludźmi i On będzie przebywać z nimi, a oni będą jego ludami. I będzie z nimi sam Bóg’”. (Czy okoliczność, że Bóg będzie „przebywać” z ludźmi oraz że „będzie z nimi”, oznacza, iż stanie się On Istotą cielesną? To niemożliwe, ponieważ Jehowa powiedział do Mojżesza: „Żaden człowiek nie może mnie zobaczyć i pozostać przy życiu” [Wyjścia 33:20]. Tak samo więc członkowie Nowej Jerozolimy nie powrócą na ziemię jako istoty cielesne. W takim razie w jakim znaczeniu Bóg „będzie z” ludźmi i jak Nowa Jerozolima ‛zstąpi z nieba’?

Rodz. 1:27, 28: „Bóg przystąpił do stworzenia człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył; stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Potem Bóg ich pobłogosławił i rzekł do nich Bóg: ‚Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją, a także podporządkujcie sobie ryby morskie i latające stworzenia niebios, i wszelkie żywe stworzenie, które się porusza po ziemi’”. (Bóg dał zatem do zrozumienia, że ma zamiar napełnić cały glob potomkami Adama i Ewy, aby się opiekowali ogólnoziemskim rajem. Skoro więc Stwórca tak wspaniale przygotował ziemię — tę wyjątkową planetę wśród wszystkich, które człowiek zbadał za pomocą teleskopów i pojazdów kosmicznych — i uczynił z niej mieszkanie dla ludzi, to czy miałby odstąpić od swego zamierzenia i nigdy go nie urzeczywistnić tylko dlatego, że Adam dopuścił się grzechu?)

Pamiętajmy, że gdy Bóg oznajmił swe zamierzenie co do ziemi, rzekł: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię” (Rodz. 1:28).

Sof. 2:3: „Szukajcie Jehowy, wszyscy potulni ziemi, którzyście wprowadzili w czyn jego sądownicze rozstrzygnięcie. Szukajcie prawości, szukajcie potulności. Zapewne będziecie mogli zostać ukryci w dniu gniewu Jehowy”.