Która forma imienia Bożego jest poprawna — Jehowa czy Jahwe?

Wielu uczonych opowiada się za formą „Jahwe”, ale nie są oni pewni poprawności tej wymowy ani w tej sprawie zgodni. Z drugiej strony „Jehowa” jest formą najszerzej znaną i od dawien dawna używaną w języku polskim.

W przekładzie ks. dra Józefa Kruszyńskiego czytamy w przypisie do Księgi Wyjścia 3:14: „Temu wyrazowi dano te same samogłoski, które posiada imię Boże Adonaj, stąd dokładna wymowa posiada brzmienie Jehowa. Na początku 19 w. uczeni wprowadzili wymowę Jahwe, której się stale trzymamy”.

Joseph B. Rotherham w przekładzie The Emphasised Bible używał formy Jahwe w całych Pismach Hebrajskich. Później jednak w Studies in the Psalms (Studium Psalmów) posłużył się formą Jehowa i tak to wyjaśnił: „JEHOWA — użycie tej (...) formy Pamiętnego Miana (...) w obecnej wersji Psałterza nie jest podyktowane troską o poprawniejszą wymowę w porównaniu z formą Jahwe, lecz praktycznym wyrazem osobistego pragnienia, by w takiej sprawie uwzględnić powszechne odczucia ogółu odbiorców, zgodnie z założeniem, iż najważniejsze jest łatwe rozpoznanie imienia Bożego” (Londyn 1911, s. 29).

Po opisaniu różnic w wymowie tego imienia niemiecki profesor Gustav Friedrich Oehler doszedł do następującego wniosku: „Odtąd używam słowa Jehowa, ponieważ nie ulega wątpliwości, że to imię właśnie w takiej formie przyjęło się w naszym słownictwie i nie da się go wyrugować” (Theologie des Alten Testaments, Stuttgart 1882, wyd. II, s. 143).

Uczony jezuita Paul Joüon oświadczył: „W naszych przekładach zamiast (hipotetycznej) formy Yahweh posługujemy się formą Jéhovah, (...) która jest bardziej rozpowszechnioną formą literacką, stosowaną w języku francuskim” (Grammaire de l’hébreu biblique, Rzym 1923, przypis na s. 49).

Brzmienie większości imion zmienia się do pewnego stopnia, gdy się je przenosi z jednego języka do drugiego. Jezus urodził się Żydem, a jego imię być może wymawiano w języku hebrajskim Jeszúa‛, ale natchnieni pisarze Pism Chrześcijańskich nie wahali się używać greckiej formy tego imienia, czyli Iesoús. W większości języków obcych są pewne różnice w wymowie tego imienia, a mimo to swobodnie posługujemy się formą, która się przyjęła w naszym języku. To samo dotyczy innych imion biblijnych. Jak można więc okazać należyty szacunek Nosicielowi najważniejszego imienia? Czy tym, że nigdy nie będziemy wymawiać ani pisać Jego imienia, bo nie wiadomo dokładnie, jak to czyniono pierwotnie, czy raczej będziemy je wymawiać i pisać w sposób przyjęty w naszym języku, wypowiadając się zarazem pochlebnie o Tym, kto je nosi, i zachowując się jako Jego chwalcy w sposób przynoszący Mu cześć?

• Gdzie w polskich przekładach Biblii można znaleźć imię Boże?
• Dlaczego w wielu przekładach Biblii nie ma imienia Bożego albo spotyka się je zaledwie w kilku miejscach?
• Czy natchnieni pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich używali imienia Jehowa?
• Dlaczego to takie ważne, żeby znać imię Boże i się nim posługiwać?
• Czy Jehowa w „Starym Testamencie” to ta sama osoba, co Jezus Chrystus w „Nowym Testamencie”?
• Jak można jednocześnie miłować Jehowę i się Go bać?
• Która forma imienia Bożego jest poprawna — Jehowa czy Jahwe?
• Jehowa - definicja