Mat. 24:42: „Dlatego czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie”.

Natchnione orędzia, objawienia woli Boga i Jego zamierzeń. Proroctwo może być przepowiednią czegoś, co ma nastąpić, natchnionym pouczeniem moralnym albo ogłoszeniem Boskiego nakazu czy sądu.

Mat. 24:37-39: „Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność [„przyjście”, Bw, BT; „przybycie”, NTint; „obecność”, Yg, Ro; „powrót”, Brandstaetter; gr. parousía] Syna Człowieczego. Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a kobiety wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna Człowieczego”. (Opisane tu wydarzenia z „dni Noego” ciągnęły się przez wiele lat. Jezus przyrównał swoją obecność do ówczesnych wydarzeń).

Jana 14:19: „Jeszcze trochę, a świat mnie więcej nie zobaczy, ale wy [wierni apostołowie Jezusa] mnie zobaczycie, ponieważ ja żyję i wy żyć będziecie”. (Jezus obiecał apostołom, że powróci i zabierze ich do nieba, aby byli tam razem z nim. Będą mogli go oglądać, ponieważ tak jak on mają być stworzeniami duchowymi. Natomiast świat go już nie zobaczy. Por. 1 Tym. 6:16).

Dan. 7:13, 14: „Oto z obłokami niebios nadchodził ktoś podobny do syna człowieczego [Jezus Chrystus]; i uzyskał dostęp do Istniejącego od Dni Pradawnych [Jehowy Boga], i przyprowadzono go tuż przed Niego. I dano mu panowanie i dostojeństwo oraz królestwo, aby jemu służyły wszystkie ludy, grupy narodowościowe i języki”.

Przed opuszczeniem ziemi Jezus Chrystus obiecał powrócić. Z tą obietnicą wiążą się zachwycające wydarzenia dotyczące Królestwa Bożego.

Obj. 7:9, 10, 17: „Potem [gdy apostoł Jan usłyszał liczbę ‛ponownie narodzonych’, którzy mieli należeć do Izraela duchowego i być z Chrystusem w niebie; por. Rzym. 2:28, 29 i Gal. 3:26-29] ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem, ubrana w białe długie szaty; a w rękach ich gałęzie palmowe. I wołają donośnym głosem, mówiąc: ‚Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi’. (...) ‚Baranek [Jezus Chrystus], który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do źródeł wód życia’”.

Według postanowienia Bożego tylko ograniczona liczba wiernych ludzi ma się znaleźć z Jezusem Chrystusem w Królestwie niebiańskim.

O Janie Chrzcicielu anioł Jehowy powiedział: „Już od łona matki będzie napełniony duchem świętym” (Łuk. 1:15). Jezus zaś oświadczył później: „Wśród narodzonych z niewiast nie został wzbudzony większy niż Jan Chrzciciel; lecz pomniejszy w królestwie niebios jest większy niż on. [Dlaczego? Ponieważ Jan nie miał pójść do nieba, a więc nie musiał ‛narodzić się ponownie’]. Ale od dni Jana Chrzciciela aż dotąd [do chwili, gdy Jezus to mówił] królestwo niebios jest celem, ku któremu ludzie prą” (Mat. 11:11, 12).

Ponowne narodzenie obejmuje chrzest w wodzie (‛narodzenie z wody’) i zrodzenie przez ducha Bożego (‛narodzenie z ducha’). W ten sposób człowiek staje się synem Bożym i ma widoki na udział w Królestwie Bożym (Jana 3:3-5).

1 Tes. 4:13-18 (Bw): „Nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli [„umierają”, BT, Romaniuk; „zasypiających w śmierci”, NŚ; „zmarłych”, Bp], abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei. Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli.

Czy Jezus zapowiedział, że świat w dosłownym znaczeniu jeszcze go zobaczy?

Rzym. 6:3-5 (BT): „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? (...) Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie”.