Mat. 24:21, 22 (BT): „Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony”. (Czy powiedziano tu, że zanim rozpocznie się wielki ucisk, wszyscy „wybrani” zostaną wzięci do nieba? Fragment ten może raczej wskazywać, że niektórzy z nich wraz ze swymi współtowarzyszami będącymi w ciele przeżyją ów wielki ucisk na ziemi).

Mat. 5:5 (BT): „Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię”.

Prz. 2:21 (Bw): „Prawi bowiem zamieszkiwać będą ziemię i nienaganni pozostaną na niej”. (Warto zaznaczyć, że werset ten nie mówi, iż prawi powrócą na ziemię, lecz że pozostaną na niej).

Nauka głosząca, że wierni chrześcijanie zostaną z ciałem porwani z ziemi, że będą nagle zabrani ze świata, aby „w powietrzu” zjednoczyć się z Panem.

Rodz. 1:28: „Bóg ich [Adama i Ewę] pobłogosławił i rzekł do nich Bóg: ‚Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię’”. (Żeby spełnić ten Boski nakaz, musieli współżyć cieleśnie. W takim razie nie było to grzechem, gdyż harmonizowało z Bożym zamierzeniem co do zaludnienia ziemi. Zdaniem niektórych „owoc zakazany” mógł w Edenie symbolizować nałożenie na Adama i Ewę ograniczenia czy nawet zakazu współżycia płciowego. Kłóciłoby się to jednak z wyżej przytoczonym nakazem Bożym. Nie dałoby się też pogodzić z faktem, że chociaż Adam i Ewa jeszcze w Edenie zjedli zakazany owoc, to pierwsza wzmianka o ich współżyciu odnosi się do czasu, gdy zostali już stamtąd wypędzeni [Rodz. 2:17; 3:17, 23; 4:1]).

1 Tes. 4:3-8: „To jest wolą Bożą: (...) abyście się powstrzymywali od rozpusty; aby każdy z was wiedział, jak winien mieć swe naczynie w uświęceniu i szacunku, nie w zachłannej żądzy seksualnej, jaką też pałają narody, nie znające Boga — aby w tej sprawie nikt nie posuwał się do szkodzenia i nie wkraczał w prawa swego brata, bo przecież Jehowa wymierza karę za to wszystko, jak wam przedtem powiedzieliśmy, a także daliśmy dokładne świadectwo. Gdyż Bóg nie powołał nas z przyzwoleniem na nieczystość, lecz w związku z uświęceniem. Kto więc okazuje lekceważenie, ten lekceważy nie człowieka, lecz Boga, który wam udziela swego ducha świętego”.

Co Biblia mówi o homoseksualizmie?

1 Tes. 4:3-8: „To jest wolą Bożą: (...) abyście się powstrzymywali od rozpusty (...) Kto więc okazuje lekceważenie, ten lekceważy nie człowieka, lecz Boga, który wam udziela swego ducha świętego”. (Biblijny pogląd na sprawy seksualne nie jest wymysłem ludzi żyjących dawno temu. Pochodzi od Stwórcy ludzkości; wyraźnie nakreśla, co trzeba, a czego nie wolno robić, żeby się cieszyć Jego uznaniem; zawiera wytyczne, które pomagają umacniać więzy rodzinne i utrzymywać zdrowe, miłe kontakty z osobami nienależącymi do rodziny.

Zespół cech ziemskich stworzeń, dzięki którym dwoje współżyjących płciowo rodziców może wydawać na świat potomstwo.

Kazn. 9:5, 10: „Żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego (...) Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu* — w miejscu, do którego idziesz”. (Jeżeli umarli nie są świadomi niczego, to nie mogą też odczuwać bólu). (*„Szeol”, BT, Bp, BWP, KUL; „grób”, Bg, Kx; „piekło”, Wujek 1599; „otchłań”, Brandstaetter, Wujek 1962; „kraina umarłych”, Bw).

Czy Biblia mówi, że źli idą do piekła?

Mat. 25:46 (Bw): „I odejdą ci na kaźń wieczną [„odcięcie”, Int, gr. kòlasin], sprawiedliwi zaś do życia wiecznego”. (W Emphatic Diaglott zamiast „kaźń” czytamy „odcięcie”. W przypisie powiedziano: „Kolasin (...) wywodzi się od kolazoo, które znaczy: 1) Odcinać, na przykład gałęzie, przycinać. 2) Ograniczać, krępować. (...) 3) Karcić, karać. Odcinanie kogoś od życia albo społeczności lub ograniczanie go [w jego wolności] uchodzi za karę. Stąd wyłoniło się trzecie metaforyczne zastosowanie tego słowa.

Czy wypowiedź z Łukasza 16:19-31 trzeba rozumieć dosłownie, czy jest to tylko przypowieść? W przypisie zamieszczonym w Bp przyznano: „Nazwanie żebraka po imieniu nie wskazuje na historyczność wydarzenia”. Gdyby brać je literalnie, znaczyłoby to, że wszyscy cieszący się uznaniem Bożym mogą spoczywać u piersi jednego człowieka, Abrahama; że woda na czubku palca nie wyparowałaby w ogniu Hadesu; że zaledwie jedna kropla wody przyniosłaby ulgę cierpiącemu. Czy to brzmi rozsądnie?