Uczeni odkryli, że materia jest skoncentrowaną formą energii. Potwierdzeniem tego jest eksplozja ładunku nuklearnego. Astrofizyk Josip Kleczek oświadczył: „Większość cząstek elementarnych, jeśli nie wszystkie, można utworzyć przez materializację energii” (The Universe, Boston 1976, t. 11, s. 17).

Przeczą temu fakty: 1) Na półkuli północnej można w bezchmurną noc zobaczyć Wielką Mgławicę Andromedy. Potrzeba około 2 000 000 lat, aby jej światło dotarło do Ziemi, co dowodzi, że wszechświat musi liczyć co najmniej miliony lat. 2) Istnienie końcowych produktów rozpadu promieniotwórczego w skałach Ziemi stanowi dowód, że niektóre formacje skalne pozostają nienaruszone od miliardów lat.

Stwarzanie to według Biblii zaprojektowanie przez Wszechmocnego Boga i powołanie do istnienia wszechświata, a razem z nim innych istot duchowych oraz wszystkich podstawowych form życia na Ziemi.

Kazn. 9:5, 6, 10: „Żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego (...) Przeminęła też ich miłość i ich nienawiść oraz ich zazdrość i już po czas niezmierzony nie mają udziału w niczym, co ma się dziać pod słońcem. Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu [grobie] — w miejscu, do którego idziesz”.

Gal. 5:19-21: „Jawne zaś są uczynki ciała, a są nimi: rozpusta, nieczystość, rozpasanie, bałwochwalstwo, uprawianie spirytyzmu (...) Co do nich przestrzegam was, jak już was przestrzegłem, że ci, którzy się czegoś takiego dopuszczają, nie odziedziczą królestwa Bożego”. (Uciekanie się do spirytyzmu z myślą o szukaniu pomocy świadczy o dawaniu wiary szatańskim kłamstwom o śmierci; jest to szukanie rady u ludzi, którzy chcą czerpać moc od Szatana i demonów. Taki człowiek utożsamia się w ten sposób ze zdeklarowanymi przeciwnikami Jehowy Boga. Kto tak postępuje, nie doznaje żadnej pomocy, lecz ponosi niepowetowane szkody).

Izaj. 8:19: „Gdyby wam powiedzieli: ‚Zwróćcie się do mediów spirytystycznych albo do mających ducha przepowiadania, którzy kwilą i mówią półgłosem’ — czyż każdy lud nie powinien się zwracać do swego Boga?”

Powt. Pr. 18:10-12: „Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, kto (...) wróży, kto uprawia magię, ani nikt, kto wypatruje znaków wróżebnych, ani czarnoksiężnik, ani ten, kto zaklina drugich, ani nikt, kto zasięga rady u medium spirytystycznego, ani trudniący się przepowiadaniem wydarzeń, ani nikt, kto się wypytuje umarłego. Bo każdy, kto to czyni, jest obrzydliwością dla Jehowy”. (Celem wróżenia jest chęć odkrycia tajemnej wiedzy lub przepowiedzenia wydarzeń — nie na podstawie dociekań, lecz przez odczytywanie znaków lub z pomocą sił nadprzyrodzonych. Jehowa zakazał swoim sługom takich praktyk. Dlaczego? Ponieważ grożą one nawiązaniem kontaktu z nieczystymi duchami, czyli demonami, lub opętaniem przez nie. Stanowią rażące sprzeniewierzenie się Jehowie).

Za czasów Noego nieposłuszni aniołowie przybierali ludzką postać. Brali sobie żony i płodzili dzieci (Rodz. 6:1-4). Kiedy jednak nastał potop, aniołowie ci byli zmuszeni powrócić do dziedziny duchowej. W Liście Judy 6 powiedziano o nich: „Aniołów zaś, którzy nie zachowali swego pierwotnego stanowiska, lecz opuścili swe właściwe miejsce mieszkania, zatrzymał wiekuistymi więzami w gęstej ciemności na sąd wielkiego dnia”.

Prz. 18:10: „Imię Jehowy jest potężną wieżą. Wbiega do niej prawy i doznaje ochrony”. (To nie znaczy, że osobistego imienia Boga można używać jako zaklęcia, aby odwrócić zło. „Imię” Jehowy reprezentuje samego Boga. Doznajemy ochrony, gdy nabywamy o Nim wiedzy, pokładamy w Nim pełną ufność, podporządkowujemy się Jego władzy i posłusznie przestrzegamy Jego przykazań. Gdy tak postępujemy i wołamy do Niego o pomoc, wymieniając przy tym Jego imię, wówczas ochroni nas, jak to obiecał w swym Słowie).

Przekonanie, że pierwiastek duchowy człowieka dalej żyje po śmierci fizycznego ciała i może się — zazwyczaj poprzez medium — kontaktować z żywymi.

Co na temat snów mówią uczeni?

Myśli lub wyobrażenia w czasie snu.

Wyjścia 31:16, 17: „Synowie Izraela mają zachowywać sabat, by przestrzegać sabatu za swych pokoleń. Jest to przymierze po czas niezmierzony [„przymierze wieczne”, Bw]. Między mną a synami Izraela jest to znak po czas niezmierzony”. (Warto zauważyć, że przestrzeganie sabatu było znakiem między Jehową a Izraelem; nie byłoby takim znakiem, gdyby sabat mieli obchodzić też wszyscy inni ludzie. Hebrajskie słowo ‛olam′, przetłumaczone w Bw na „wieczne”, w zasadzie oznacza czas, który z punktu widzenia teraźniejszości nie jest określony, ale trwa dość długo. A zatem może, ale nie musi znaczyć „wieczne”. W Księdze Liczb 25:13 to hebrajskie słowo odnosi się do kapłaństwa, które — jak czytamy w Hebrajczyków 7:12 — później ustało).