Dlaczego katolickich „świętych” przedstawia się z aureolą (nimbem)?

The New Encyclopædia Britannica informuje: „W sztuce hellenistycznej i rzymskiej bóg-słońce Helios oraz rzymscy cesarze często pojawiają się w świetlistej koronie. Z uwagi na pogańskie pochodzenie formy tej unikano w sztuce wczesnochrześcijańskiej, jednakże cesarze chrześcijańscy zgodzili się, żeby na ich oficjalnych portretach umieszczano zwykły, okrągły nimb. Od połowy IV stulecia także Chrystusa przedstawia się z owym atrybutem cesarskim (...) dopiero w VI wieku przyjął się zwyczaj otaczania aureolą Maryi oraz innych świętych” (1976, Micropædia, t. 4, s. 864).

Czy godzi się mieszać chrystianizm z symbolami pogańskimi?

„Co ma wspólnego światło z ciemnością? Czy może istnieć harmonia pomiędzy Chrystusem a Belialem [Szatanem]? Co ma wspólnego wierzący z niewierzącym? Co łączy świątynię Boga z bożkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga żywego (...). Przeto wyjdźcie spośród pogan i odłączcie się od nich — mówi Pan. Nie dotykajcie się tego, co nieczyste, a ja was przyjmę. Będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami. To mówi Pan wszechmogący” (2 Kor. 6:14-18, Bp).

• Czy Biblia uczy, że ktoś może być uznany za świętego dopiero po wyniesieniu go do chwały niebiańskiej?
• Czy zanoszenie modlitw do „świętych” jako orędowników u Boga ma uzasadnienie biblijne?
• Jak się zapatrywać na otaczanie czcią relikwii i wizerunków „świętych”?
• Dlaczego katolickich „świętych” przedstawia się z aureolą (nimbem)?
• Czy to możliwe, żeby wszyscy wyznawcy jakiejś religii byli święci i tym samym wolni od grzechu?
• Świeci - definicja