Skąd się wzięła głoszona w chrześcijaństwie wiara w niematerialną, nieśmiertelną duszę?

„Koncepcja nieśmiertelności jest wytworem myśli greckiej, podczas gdy elementem myśli żydowskiej jest nadzieja zmartwychwstania. (...) Od czasu wypraw Aleksandra judaizm stopniowo wchłaniał pojęcia greckie” (Dictionnaire Encyclopédique de la Bible, Valence 1935, red. Alexandre Westphal, t. 2, s. 557).

„Nieśmiertelność duszy jest pojęciem greckim powstałym w starożytnych tajemnych kultach i rozwiniętym przez filozofa Platona” (Presbyterian Life, 1 maja 1970, s. 35).

„Naszym zdaniem śmierć jest czymś? (...) Może to nic innego, jak uwolnienie się duszy od ciała? Umieranie to jest to, że ciało uwolnione od duszy staje się, z osobna, ciałem samym w sobie, a z osobna znowu dusza wyzwolona z ciała sama istnieje dla siebie. Może śmierć to nic innego, jak to właśnie (...) — A prawda, że dusza ulega śmierci? — Nie. — Więc czymś nieśmiertelnym jest dusza? — Nieśmiertelnym” (Fedon Platona, tłum. Władysław Witwicki, Warszawa 1982, ss. 381, 464).

„Jak widzimy, zagadnienie nieśmiertelności było przedmiotem pilnego zainteresowania teologów babilońskich. (...) Zarówno w oczach ludu, jak i przywódców religijnych było nie do pomyślenia całkowite unicestwienie czegoś, co raz zostało powołane do istnienia. Śmierć uważano za przejście do innej formy życia” (Morris Jastrow junior, The Religion of Babylonia and Assyria, Boston 1898, s. 556).

• Które wersety Biblii pomagają nam zrozumieć, czym jest dusza?
• Czy dusza ludzka może umrzeć?
• Czy dusza i duch to jedno i to samo?
• Skąd się wzięła głoszona w chrześcijaństwie wiara w niematerialną, nieśmiertelną duszę?
• Dusza - definicja