Jana 20:21-23 (BT): „‚Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam’. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ‚Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’”.

W The Catholic Encyclopedia pod redakcją Roberta C. Brodericka czytamy: „Spowiedź indywidualna jest praktykowana od IV stulecia” (s. 58).

Publiczne wyznanie swej wiary.

Formuła lub oświadczenie wypowiadane publicznie bądź na osobności, pozwalające 1) wyrazić czyjeś wierzenia albo 2) wyznać grzechy (spowiedź).

Wiara jest owocem ducha Bożego, a Bóg gotów jest udzielić swego ducha ludziom, którzy Go o to proszą (Gal. 5:22; Łuk. 11:13). Kto więc nie ma wiary, ten najwidoczniej nie prosi o tego ducha lub czyni to w złych zamiarach albo też nie pozwala, by duch oddziaływał na jego życie. Przyczyny mogą być różne.

Rzym. 10:17: „Wiara idzie w ślad za tym, co się słyszy”. (Por. Dzieje 17:11, 12; Jana 4:39-42; 2 Kronik 9:5-8. Najpierw trzeba się dowiedzieć, co mówi Biblia, i starannie to zbadać, aby się utwierdzić w przekonaniu, że można na tym polegać).

Jak. 2:17, 18, 21, 22, 26: „Wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa. Niemniej jednak ktoś powie: ‚Ty masz wiarę, a ja mam uczynki. Pokaż mi swą wiarę bez uczynków, a ja pokażę ci wiarę poprzez moje uczynki’. Czy nasz ojciec Abraham nie został uznany za prawego na podstawie uczynków, gdy na ołtarzu ofiarował swego syna Izaaka? Widzisz, że jego wiara współdziałała z jego uczynkami i dzięki uczynkom jego wiara została wydoskonalona. Doprawdy, jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa”.

„Wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych” (Hebr. 11:1). Prawdziwa wiara to nie łatwowierność, czyli gotowość uwierzenia w coś bez przekonujących dowodów lub tylko dlatego, że chce się w to wierzyć.

Czy zdolność dokonywania cudów może pochodzić z innego źródła niż od prawdziwego Boga?

Jana 13:35: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie wśród was miłość”. (Tak powiedział Jezus. Jeżeli naprawdę mu wierzymy, to znakiem prawdziwego chrystianizmu będzie dla nas miłość, a nie cudowne uzdrawianie).

2 Tes. 2:9, 10: „Obecność owego czyniciela bezprawia odpowiada działaniu Szatana z wszelkim potężnym dziełem [„wszelkiego rodzaju cudami”, JB] oraz kłamliwymi znakami i proroczymi cudami, i z wszelkim nieprawym zwodzeniem wobec tych, którzy giną, otrzymując zapłatę za to, że nie przyjęli miłości do prawdy, by dostąpić wybawienia”.

Obj. 21:1-4: „Ujrzałem nowe niebo i nową ziemię; bo poprzednie niebo i poprzednia ziemia przeminęły (...) ‚I [Bóg] otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło’”.

Przywracanie zdrowia choremu cieleśnie, psychicznie lub duchowo.