Czym jest duch święty?

Jezus nazwał też ducha świętego „wspomożycielem” (gr. parákletos) i powiedział, że będzie on ‛nauczać’, ‛świadczyć’, ‛mówić’ i ‛słyszeć’ (Jana 14:16, 17, 26; 15:26; 16:13). W Piśmie Świętym często spotyka się personifikację i nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Na przykład o mądrości jest powiedziane, że ma „dzieci” (Łuk. 7:35). O grzechu i śmierci — że są królami (Rzym. 5:14, 21). Wprawdzie z jednych wersetów wynika, że duch coś ‛powiedział’, ale inne fragmenty wyjaśniają, że mówili to aniołowie lub ludzie (Dzieje 4:24, 25; 28:25; Mat. 10:19, 20; por. Dzieje 20:23 z 21:10, 11). W 1 Jana 5:6-8 czytamy, że nie tylko duch „składa świadectwo”, lecz czynią to także „woda i krew”. A zatem żaden ze zwrotów użytych w tych wersetach nie dowodzi, że duch święty jest osobą.

Prawidłowe utożsamienie ducha świętego musi być zgodne z wszystkimi wersetami, które go dotyczą. Jeśli wyjść z tego założenia, nasuwa się logiczny wniosek, że duch święty jest czynną siłą Bożą. Nie jest osobą, tylko potężną siłą, która pochodzi od Boga i którą posługuje się On do spełniania swej świętej woli (Ps. 104:30; 2 Piotra 1:21; Dzieje 4:31).

• Dlaczego skażenie duchem świata jest sprawą tak poważną?
• Co między innymi cechuje ducha tego świata, przed którym musimy się mieć na baczności?
• Duch świata - definicja
• Czym jest duch święty?
• Co dowodzi, że ktoś naprawdę ma ducha świętego?
• Czy w człowieku jest jakiś duch, który by dalej żył po śmierci ciała?
• Duch - definicja