Według Biblii nadzór nad zborem jest powierzany mężczyznom. Wszystkich 12 apostołów Jezusa Chrystusa było mężczyznami. Również później nadzorcami i sługami pomocniczymi w zborach chrześcijańskich mianowano mężczyzn (Mat. 10:1-4; 1 Tym. 3:2, 12).

1 Kor. 11:3-10: „Głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową kobiety jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg. (...) Każda zaś kobieta, która się modli lub prorokuje z głową odkrytą, hańbi swą głowę (...) Albowiem mężczyzna nie powinien mieć nakrytej głowy, gdyż jest obrazem i chwałą Boga; kobieta zaś jest chwałą mężczyzny. Bo mężczyzna nie jest z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny; i co więcej, mężczyzna nie został stworzony przez wzgląd na kobietę, ale kobieta przez wzgląd na mężczyznę. Właśnie dlatego kobieta powinna mieć na głowie znak władzy ze względu na aniołów”.

1 Piotra 3:3, 4: „Waszą ozdobą niech nie będzie zewnętrzne splatanie włosów i wkładanie złotych przystrojeń albo noszenie szat wierzchnich, ale niech nią będzie ukryta osoba serca w niezniszczalnej szacie cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Boga”. (Czy to znaczy, że kobiety nie powinny nosić żadnych przystrojeń? Na pewno nie, bo wtedy nie powinny by także nosić szat wierzchnich. Jednakże w tych wersetach są zachęcane, żeby miały zrównoważone podejście do uczesania i ubioru, przywiązując największą wagę do ozdoby duchowej).

Dorosłe osoby płci żeńskiej.

Sama Biblia stanowi najważniejszy dowód, że Jezus Chrystus jest postacią historyczną. Sprawozdania ewangeliczne nie są mglistym opisem wydarzeń, które się rozegrały w bliżej nieokreślonym czasie i miejscu. Dokładnie podają wiele szczegółów co do czasu i miejsca. Zobacz na przykład Łukasza 3:1, 2, 21-23.

Ciekawe, że Jezus zganił mężczyznę, który nazwał go „Dobrym Nauczycielem”, ponieważ za wzorzec dobroci nie uważał siebie, lecz swego Ojca (Marka 10:17, 18).

Sam Jezus nauczał, że jest szczególnym Synem Bożym (Jana 10:36; Mat. 16:15-17), zapowiedzianym Mesjaszem (Marka 14:61, 62), że żył w niebie, zanim stał się człowiekiem (Jana 6:38; 8:23, 58), że zostanie zabity, a na trzeci dzień wskrzeszony z martwych, po czym powróci do nieba (Mat. 16:21; Jana 14:2, 3)

W Encyclopaedia Judaica czytamy: „Żydzi z okresu rzymskiego [wierzyli, że Mesjasz] zostanie powołany przez Boga, by skruszyć jarzmo pogan i objąć władzę nad odrodzonym królestwem Izraela” (Jerozolima 1971, t. 11, szp. 1407). Chcieli się wyzwolić spod jarzma rzymskiego. Dzieje żydowskie poświadczają, że na podstawie mesjańskiego proroctwa z Daniela 9:24-27 niektórzy Żydzi oczekiwali Mesjasza w I wieku n.e. (Łuk. 3:15).

Jana 17:3 (Bp): „[Jezus rzekł w modlitwie do Ojca:] A to jest życie wieczne: poznać Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”. (Warto zaznaczyć, że ‛jedynym prawdziwym Bogiem’ Jezus nie nazwał siebie, tylko swego Ojca w niebie).

Dzieje 16:30-32 (Bw): „Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony? A oni [Paweł i Sylas] rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom. I głosili Słowo Pańskie [„Słowo Boże”, NAB] jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu”. (Czy ‛uwierzenie w Pana Jezusa’ przez tego mężczyznę miało polegać jedynie na szczerym wyznaniu, że wierzy?

Kol. 1:15-17 (Bw): „On [Jezus] jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia (...); wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami”.

1 Kor. 15:42-50 (Bw): „Tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; (...) sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. (...) Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam [Jezus Chrystus, który był równie doskonały, jak Adam na początku] stał się duchem ożywiającym. (...) A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego ani to, co skażone, nie odziedziczy tego, co nieskażone”.

Imię tego Michała pojawia się w Biblii zaledwie pięć razy. Nosząca je pełna chwały osoba duchowa została nazwana „jednym z pierwszych książąt”, „wielkim księciem, który jest orędownikiem synów twojego [Daniela] ludu”, oraz „archaniołem” (Dan. 10:13; 12:1; Judy 9, Bw). Imię Michał znaczy „Któż jest jak Bóg?” Wyraźnie wskazuje ono, że Michał przewodzi w popieraniu Boskiego zwierzchnictwa oraz w wytracaniu nieprzyjaciół Boga.