2 Piotra 3:7: „Za sprawą tego samego słowa [Bożego] teraźniejsze niebiosa i ziemia są odłożone dla ognia oraz zachowane na dzień sądu i zagłady ludzi bezbożnych”. (Warto zaznaczyć, iż mają być zgładzeni „ludzie bezbożni”, a nie cała ludzkość. Tak samo werset 6 nawiązuje do zagłady „świata” za czasów Noego. Ulegli jej wówczas niegodziwi ludzie, ale ziemia oraz bogobojny Noe z rodziną pozostali. Czy „ogień” w nadchodzącym dniu sądu to ogień literalny, czy też symbol całkowitego unicestwienia? A jak literalny ogień podziałałby na literalne ciała niebieskie, które i tak już są nadzwyczaj gorące, na przykład na Słońce i gwiazdy? Dalsze informacje na temat tego wersetu można znaleźć na stronach 412, 413 w artykule „Ziemia”).

Dan. 4:35: „[Najwyższy Bóg, Jehowa] według własnej woli postępuje pośród zastępu niebios i wśród mieszkańców ziemi. I nie ma nikogo, kto by mógł powstrzymać jego rękę albo mu powiedzieć: ‚Co czynisz?’” (W podobnym duchu wypowiada się o Jehowie proroctwo Jeremiasza 10:6, 7, nazywając Go „Królem narodów”, jest On bowiem Najwyższym Królem, który może pociągnąć do odpowiedzialności człowieczych królów oraz całe narody podlegające ich władzy — i tak też postąpi. Jako Stwórca ziemi, Jehowa jest jej prawowitym Władcą i nigdy nie zrezygnował z tej pozycji).

Jana 15:19: „Nie jesteście [naśladowcy Jezusa] częścią świata, ale ja was ze świata wybrałem”. (A zatem prawdziwi chrześcijanie nie są częścią społeczeństwa ludzkiego oddalonego od Boga. Dbają o zaspokajanie codziennych potrzeb, ale wystrzegają się typowych dla tego świata postaw, mowy oraz zachowań nie dających się pogodzić ze sprawiedliwymi drogami Jehowy) (zob. strony 192-198 oraz 86-90).

Słowo „świat” jako tłumaczenie greckiego kòsmos może oznaczać: 1) całą ludzkość niezależnie od jej stanu moralnego lub stylu życia, 2) środowisko, w którym ktoś się rodzi i żyje, oraz 3) ogół ludzi poza uznanymi sługami Jehowy.

1) Biblia: Świadkowie Jehowy wierzą, że cała Biblia jest natchnionym Słowem Bożym, toteż zamiast stosować się do zasad opartych na tradycji ludzkiej, trzymają się Biblii jako podstawy wszystkich swych wierzeń.

Są rzecznikami Królestwa Bożego, a nie politycznego, ekonomicznego czy społecznego systemu jakiegokolwiek państwa tego starego świata.

Z dobrowolnych datków, tak jak wśród pierwszych chrześcijan (2 Kor. 8:12; 9:7). Nie zbiera się pieniędzy w czasie zebrań ani nie przeprowadza kwest. Wszelkie dary od zainteresowanych służą do wspierania prowadzonej przez Świadków na całym świecie biblijnej działalności wychowawczej.

Dla niektórych sekta to grupa, która oderwała się od już istniejącej religii. Inni odnoszą to określenie do grupy podążającej za jakimś człowieczym przywódcą lub nauczycielem. Wyrazu tego używa się zwykle w sensie ujemnym. Świadkowie Jehowy nie są odłamem żadnego kościoła. Wywodzą się z różnych warstw społecznych i byli przedtem wyznawcami najróżniejszych religii. Za swego przywódcę nie uważają żadnego człowieka, lecz tylko Jezusa Chrystusa.

Według Biblii rodowód świadków na rzecz Jehowy ciągnie się od wiernego Abla. W Hebrajczyków 11:4 do 12:1 czytamy: „Dzięki wierze Abel złożył Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain (...) Dzięki wierze Noe, otrzymawszy Boskie ostrzeżenie przed tym, czego jeszcze nie widziano, okazał zbożną bojaźń (...) Dzięki wierze Abraham, gdy został wezwany, okazał posłuszeństwo przez to, że udał się na miejsce, które miał otrzymać jako dziedzictwo (...) Dzięki wierze Mojżesz, gdy dorósł, nie chciał być nazywany synem córki faraona, lecz wybrał poniewieranie z ludem Bożym, a nie zaznawanie tymczasowej uciechy z grzechu (...) Skoro więc otacza nas tak wielki obłok świadków, my też odłóżmy wszelki ciężar i grzech, który nas łatwo omotuje, i biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu”.

Biblia nie podziela modnego poglądu, jakoby było wiele uznawanych przez Boga możliwości oddawania Mu czci. W Efezjan 4:5 czytamy, że jest „jeden Pan, jedna wiara”. Jezus oświadczył: „Ciasna jest brama i wąska droga prowadząca do życia i niewielu jest tych, którzy ją znajdują”. „Nie każdy, kto do mnie mówi: ‚Panie, Panie’, wejdzie do królestwa niebios, lecz tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach” (Mat. 7:13, 14, 21; zob. też 1 Kor. 1:10).

Decydujące znaczenie ma w tej sprawie niezłomna wiara Świadków Jehowy, że Biblia jest Słowem Bożym i że jej treść ma nas pouczać (2 Tym. 3:16, 17; Rzym. 15:4; 1 Kor. 10:11). Dlatego nie uciekają się do argumentów filozoficznych, żeby obejść wyraźnie sformułowane w niej prawdy albo usprawiedliwić styl życia ludzi odrzucających biblijne normy moralne.

Jezus przepowiedział prowadzenie w naszych czasach następującej działalności: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec”. Poza tym polecił swym naśladowcom: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów” (Mat. 24:14; 28:19).

Jezus powiedział: „Jeżeli świat was nienawidzi, wy wiecie, że mnie znienawidził wcześniej niż was. Gdybyście byli częścią świata, świat kochałby to, co jest jego własnością. A ponieważ nie jesteście częścią świata, ale ja was ze świata wybrałem, dlatego świat was nienawidzi” (Jana 15:18, 19; zob. też 1 Piotra 4:3, 4). Biblia mówi, że cały świat podlega władzy Szatana i że właśnie on jest głównym podżegaczem prześladowań (1 Jana 5:19; Obj. 12:17).