Ogólnoświatowa społeczność chrześcijańska złożona z ludzi, którzy dają świadectwo o Jehowie Bogu i Jego zamierzeniach wobec ludzkości.

Wręcz przeciwnie! Jehowa ostrzegł Adama przed nieposłuszeństwem, które mogłoby doprowadzić do śmierci (Rodz. 2:17). Później Bóg ostrzegł Izraelitów przed postępowaniem, które mogłoby nawet doprowadzić do ich przedwczesnej śmierci (Ezech. 18:31). W końcu posłał swego Syna, który miał umrzeć za rodzaj ludzki, żeby wierzący w to postanowienie mogli się cieszyć życiem wiecznym (Jana 3:16, 36).

Gdy Jehowa stworzył pierwszych ludzi, byli oni doskonali i mieli widoki na życie wieczne. Obdarzył ich wolną wolą. Czy będą posłuszni swemu Stwórcy z miłości i wdzięczności za wszystko, co dla nich uczynił? W żadnym wypadku nie przekraczało to ich możliwości. Bóg powiedział do Adama: „Co do drzewa poznania dobra i zła — z niego nie wolno ci jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, z całą pewnością umrzesz”. Szatan, przemówiwszy do Ewy za pośrednictwem węża, skłonił ją do przekroczenia przykazania Jehowy. Adam nie skarcił swej żony, lecz tak jak ona zjadł zakazany owoc. Jehowa, wierny swemu słowu, skazał Adama na śmierć, ale przed wykonaniem wyroku na tej grzesznej parze miłosiernie pozwolił jej wydać na świat dzieci (Rodz. 2:17; 3:1-19; 5:3-5; por. Powt. Pr. 32:4 i Obj. 12:9).

Ps. 51:7 51:5 (BT): „Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka” (zob. też Hioba 14:4; Rodz. 8:21).

Rodz. 3:19: „W pocie swego oblicza będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo prochem jesteś i do prochu wrócisz”.

Kazn. 9:5: „Żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego”.

Siła życiowa zaczyna stopniowo zanikać w komórkach organizmu zwykle dopiero kilka minut po ustaniu oddechu i pracy serca. Przez poddanie ciała silnemu oziębieniu proces ten można opóźnić o całe godziny. Dlatego nieraz możliwe jest przywrócenie człowieka do życia przez zastosowanie sztucznego oddychania i masażu serca. Ludzie tacy byli w stanie „śmierci klinicznej”, ale komórki ich ciała pozostawały jeszcze żywe.

Smutek z powodu śmierci kogoś bliskiego jest normalny i można go stosownie wyrażać.

Przerwanie wszelkich funkcji życiowych. Po ustaniu oddychania, akcji serca i czynności mózgu siła życiowa komórek ciała stopniowo zamiera.

Dowody na to można znaleźć przede wszystkim w Biblii. Wielokrotnie wymienia się go tam po imieniu (Szatan 52 razy, Diabeł 33 razy). W Biblii są też zapisane wypowiedzi naocznego świadka, potwierdzające istnienie Szatana. Kto był tym naocznym świadkiem? Jezus Chrystus, który przed przyjściem na ziemię żył w niebie. Nieraz wypowiadał się o tym niegodziwcu, wymieniając przy tym jego imię (Łuk. 22:31; 10:18; Mat. 25:41).

Szatan wysunął istotne kwestie sporne: 1) Co do prawości i prawowitości zwierzchnictwa Jehowy. Czy Jehowa odmawia ludziom wolności, która ich uszczęśliwia? Czy naprawdę ludzie mogą skutecznie kierować swymi sprawami oraz nieprzerwanie żyć tylko wtedy, gdy pozostają posłuszni Bogu? Czy Jehowa postąpił nieuczciwie, ustanawiając prawo, w myśl którego nieposłuszeństwo prowadzi do śmierci? (Rodz. 2:16, 17; 3:3-5). Czy Jehowa rzeczywiście słusznie sprawuje władzę? 2) Co do niezłomnej lojalności rozumnych stworzeń wobec Jehowy. Wskutek odstępstwa Adama i Ewy wyłoniło się pytanie, czy słudzy Jehowy naprawdę będą Mu posłuszni z miłości do Niego, czy też wszyscy odsuną się od Boga i pójdą za Szatanem? Tę ostatnią kwestię sporną Szatan jeszcze rozwinął za czasów Hioba (Rodz. 3:6; Hioba 1:8-11; 2:3-5; zob. też Łuk. 22:31). Tych kwestii spornych nie można było od razu rozstrzygnąć przez uśmiercenie buntowników.

Jezus Chrystus powiedział o nim, że jest „władcą świata”, któremu większość ludzi jest posłuszna, gdyż ulega jego namowom do lekceważenia wymagań Bożych (Jana 14:30; Efez. 2:2). Biblia nazywa go również „bogiem tego systemu rzeczy”, ponieważ ludzie związani z tym systemem oddają Szatanowi cześć swymi praktykami religijnymi (2 Kor. 4:4; 1 Kor. 10:20).

Oto symboliczny opis uwolnienia od niegodziwego wpływu Szatana: „Ujrzałem anioła zstępującego z nieba z kluczem od otchłani i wielkim łańcuchem w swej ręce. I schwytał smoka, pradawnego węża, którym jest Diabeł i Szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i nad nim opieczętował, żeby już nie wprowadzał w błąd narodów, aż się skończy tysiąc lat. Potem ma być wypuszczony na krótki czas” (Obj. 20:1-3). A co będzie potem? „Diabeł, który ich wprowadzał w błąd, został wrzucony do jeziora ognia i siarki” (Obj. 20:10). Co to znaczy? W Objawieniu 21:8 dano odpowiedź: „To oznacza drugą śmierć”. Diabeł zniknie już na zawsze!